"ვინ ვარ? - ამ კითხვას მე თავადაც ხშირად ვუსვამ საკუთარ თავს და ყოველ ჯერზე განსხვავებული პასუხი მაქვს. თუ ამ კითხვას მშობელი დამისვამს, მისთვის შვილი ვარ, მეგობრისთვის - მეგობარი, ვიღაცისთვის შეიძლება თანამშრომელი, ლექტორი, მასწავლებელი ან არც არავინ ვიყო..." 

საზოგადოებისთვის კი ეს ნუგზარ ღვალაძეა - ავტორი, რომლის რომანი "მერსისაიდული დღიური" გამომცემლობა "პალიტრა L"-ის კონკურსის, "გახდი ბესტსელერის ავტორის" აღმოჩენაა. 

ნუგზარ ღვალაძის ეს სადებიუტო წიგნი შეუპოვრობაზე, მიზნისაკენ სწრაფვასა და ოცნებების ახდენაზე მოგვითხრობს.

"ვწერ მას შემდეგ, რაც წერა ვისწავლე. ღრმა ბავშვობიდან ვწერ. თავიდან ვწერდი მხოლოდ

ლექსებს, შემდეგ პატარ-პატარა მოთხრობებს. ბავშვობისდროინდელი ჩანაწერების უმეტესობა დამეკარგა, თუმცა რაც შემრჩა, მათი კითხვისას ძალიან ვხალისობ. "მერსისაიდული დღიური" ჩემი პირველი წიგნია, რომელიც დაიბეჭდა. 

რატომ ვწერ? - ვწერ იმიტომ, რომ არ მომწონს სამყარო, სადაც ვცხოვრობთ, ნაწერში კი შეგვიძლია ისეთი შევქმნათ, როგორიც გვსურს. უმეტესად, ვწერ იმიტომ, რომ გადმოვცე ემოცია, რომელიც სხვადასხვა ადამიანთან ურთიერთობისას მიგროვდება. ასევე, ვცდილობ, თავი თითოეული ადამიანის ადგილას წარმოვიდგინო და გადმოვცე, თუ რას გრძნობენ, რა უხარიათ, რა სწყინთ... 

მიყვარს ადამიანებზე დაკვირვება. პატარ-პატარა ცხოვრებისეული დეტალების შეგროვება, შემდეგ გაერთიანება და ნაწერში გადმოცემა. პერსონაჟებს ვქმნი რამდენიმე რეალური ადამიანის ხასიათების შერწყმით ისე, რომ მკითხველმა ხშირად ამოიცნოს საკუთარი თავი და თქვას - "ეს ისტორია ხომ ჩემზეა?! აი, ზუსტად ასე ვიქცევი მეც!" - ასე ახასიათებს საკუთარ თავსა და ნაწარმოებს ავტორი.

"მერსისაიდული დღიურის" მთავარი გმირი არის ბიჭი, რომლის ცხოვრების აზრიც ფეხბურთია, ხოლო მისი სათაყვანებელი გუნდი - "ლივერპული". მისთვის "ლივერპულში" თამაში კი არა, ქალაქ ლივერპულში მოხვედრაც კი აუხდენელი ოცნებაა მანამ, სანამ სასკოლო გაცვლით პროგრამაში გაიმარჯვებს. 

წიგნი არის მათთვის, ვისაც აინტერესებს, როგორია გზა უბნის საფეხბურთო მოედნიდან მსოფლიოს უდიდეს სტადიონებსა და ასობითათასი გულშემატკივრის აღტაცებულ ყიჟინამდე.

ავტორის ფანტაზიის უნარი და საინტერესო თხრობის სტილი არა მარტო "ლივერპულის", არამედ, ზოგადად, ფეხბურთის ქომაგებს საოცნებო სამყაროში ამოგზაურებს.

"კონკრეტულად ეს ნაწარმოები ფეხბურთის და უშუალოდ, "ლივერპულის" სიყვარულმა დამაწერინა. ეს არ არის უბრალოდ საფეხბურთო კლუბი. საფეხბურთო კულტურაში "ლივერპული" შეიძლება შევადარო ყველაზე მძიმე ნარკოტიკს, რაც კი არსებობს. თუ გასინჯე, ჩათვალე, რომ ვერასდროს დააღწევ თავს. მიყვარს მისი წარსული, აწმყო და ის პოტენციალი, რაც ახლა იგრძნობა ამ კლუბში. ძალიან მიყვარს "ლივერპულის" თილისმა - ფენიქსი, რომელიც ხასიათით ცხოვრების გარკვეულ ეტაპებს შემიძლია შევადარო. ეს არის მითოლოგიური ფრინველი, რომელიც სიკვდილის წინ თავს თვითონვე იწვავს და შემდეგ საკუთარი ფერფლისგან აღდგება. ეს მუდმივი განახლების, უსასრულობის სიმბოლოა. წერისას, ხშირად ვუსმენდი გუნდის ჰიმნს - You'll never walk alone-ს. ეს რომანი არის ყველასთვის, ვისაც კი რაიმე ოცნება და მიზანი გააჩნია. 

ეს არის რომანი ბიჭზე, რომელიც კვალდაკვალ მიჰყვება თავის ოცნებას. ადამიანზე, რომელიც ცდილობს გადალახოს ყველა წინააღმდეგობა და მიაღწიოს მიზანს. ნაწარმოები განსაკუთრებით მოსწონთ ფეხბურთის მოყვარულებს, მიუხედავად იმისა, გულშემატკივრობენ თუ არა "ლივერპულს", - აღნიშნავს ნუგზარ ღვალაძე.

ავტორი, ამჟამად, ახალ ნაწარმოებზე მუშაობს. ნაწყვეტებს, პერიოდულად, სოციალურ ქსელში აქვეყნებს და როგორც თავად აღნიშნავს, საკმაოდ დიდ გამოხმაურებას იღებს. 

"მეორე ნაწარმოები ბევრად განსხვავებულია. ამ ნაწარმოებში ვცდილობ, გადმოვცე პერსონაჟები შიშვლად, შეულამაზებლად. ჩემი ღრმა რწმენით, ჩვენ, ადამიანები არ ვართ არც კეთილები და არც ბოროტები, რადგან სიკეთისა და ბოროტების ცნება ძალიან ზოგადია და სხვადასხვაგვარად აღქმადი. დარწმუნებული ვარ, ამ ახალ ნაწარმოებზე ისაუბრებენ ყველგან - დიდ ქალაქებში, სოფლებში, ყავის დალევისას, სადაქალოში, საძმაკაცოში, სოციალურ ქსელებში, აღსარებებშიც კი", - ამბობს ავტორი.

რაც შეეხება რომანს - "მერსისაიდული დღიური", მისი შეძენა "ბიბლუსის" წიგნის მაღაზიებში უკვე შესაძლებელია.

4 თე­ბერ­ვალს გა­მომ­ცემ­ლო­ბა „პა­ლიტ­რა L“ ახალ პრო­ექტს იწყებს. „იკი­თხე ქარ­თუ­ლის“ პირ­ვე­ლი ტომი ქარ­თვე­ლი მწერ­ლის, პო­ე­ტი­სა და დრა­მა­ტურ­გის თა­მაზ ჭი­ლა­ძის რო­მა­ნი „აჰა, მი­ი­წუ­რა ზამ­თა­რი“ იქ­ნე­ბა. გა­მომ­ცემ­ლო­ბის მთა­ვა­რი რე­დაქ­ტო­რის მაია ალუ­და­უ­რის თქმით, „იკი­თხე ქარ­თუ­ლი“ უახ­ლე­სი ქარ­თუ­ლი მწერ­ლო­ბის მხარ­დამ­ჭე­რი პრო­ექ­ტია, რო­მე­ლიც XX-XXI სა­უ­კუ­ნე­ე­ბის ქარ­თუ­ლი ლი­ტე­რა­ტუ­რის, მისი თე­მე­ბის, ტენ­დენ­ცი­ე­ბი­სა და გან­ვი­თა­რე­ბის დი­ნა­მი­კას ასა­ხავს.

„თა­მაზ ჭი­ლა­ძის რო­მა­ნი, „აჰა, მი­ი­წუ­რა ზამ­თა­რი“, ვფიქ­რობთ, ძა­ლი­ან ნი­შან­დობ­ლი­ვი და­სა­წყი­სია, რად­გან რო­დე­საც ვლა­პა­რა­კობთ ქარ­თუ­ლი მწერ­ლო­ბის ნო­ვა­ტო­რო­ბა­ზე, ერთ-ერთი უპირ­ვე­ლე­სი ამ შემ­თხვე­ვა­ში გაგ­ვახ­სენ­დე­ბა სწო­რედ თა­მაზ ჭი­ლა­ძე. ეს არის ავ­ტო­რი, რომ­ლის სა­ხელ­საც უკავ­შირ­დე­ბა ევ­რო­პე­იზ­მის ტენ­დენ­ცი­ე­ბის დამ­კვიდ­რე­ბა ქარ­თულ ლი­ტე­რა­ტუ­რა­ში,” - ამ­ბობს მაია ალუ­და­უ­რი.

რო­მა­ნი „აჰა, მი­ი­წუ­რა ზამ­თა­რი“ 1965 წელს არის და­წე­რი­ლი. ამ თა­რიღ­ზე პო­ე­ტი და ფი­ლო­ლო­გი ქე­თე­ვან შენ­გე­ლია გან­სა­კუთ­რე­ბულ ყუ­რა­დღე­ბას ამახ­ვი­ლებს. სწო­რედ მას ეკუთ­ვნის რო­მა­ნის ახა­ლი გა­მო­ცე­მი­სათ­ვის და­წე­რი­ლი წი­ნა­სი­ტყვა­ო­ბა, სა­დაც წერს, რომ სა­ინ­ტე­რე­სოა ეპო­ქა, როცა ეს ნა­წარ­მო­ე­ბი შე­იქ­მნა. მისი თქმით, ქარ­თუ­ლი ლი­ტე­რა­ტუ­რა ამ პე­რი­ო­დი­სათ­ვის უკვე შეჩ­ვე­უ­ლი იყო ადა­მი­ა­ნის მიერ ქვეყ­ნის­თვის, საქ­მის­თვის ან მოყ­ვა­სის­თვის ჩა­დე­ნილ „სა­ა­მა­ყო“ ქმე­დე­ბებს. ლი­ტე­რა­ტუ­რის მთა­ვა­რი გმი­რი ხალ­ხის­თვის მი­სა­ბა­ძი პი­როვ­ნე­ბა უნდა ყო­ფი­ლი­ყო.

„ამ­გვარ ლი­ტე­რა­ტუ­რულ გა­რე­მო­ში თა­მაზ ჭი­ლა­ძეს შე­მოჰ­ყავს გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი პერ­სო­ნა­ჟე­ბი, რო­მელ­თა არ­სე­ბო­ბა, ყოფა და ცხოვ­რე­ბა ყვე­ლას­თვის სა­ერ­თო აღ­ტა­ცე­ბის სა­გა­ნი არ არის. მის პერ­სო­ნაჟს გა­აჩ­ნია ნაკ­ლიც და ღირ­სე­ბაც, ის არც გმი­რია და არც კერ­პი. ცხოვ­რობს ჩვე­უ­ლებ­რი­ვად და ესე იგი, სა­ინ­ტე­რე­სოდ. სავ­სეა ადა­მი­ა­ნუ­რი და არა ზე­ა­და­მი­ა­ნუ­რი ემო­ცი­ე­ბით...,“ - ასე ახა­სი­ა­თებს ქე­თე­ვან შენ­გე­ლია ჭი­ლა­ძის შე­მოქ­მე­დე­ბას.

რო­მა­ნი „აჰა, მი­ი­წუ­რა ზამ­თა­რი“ სხვა­დას­ხვა დრო­სა და ად­გი­ლას გან­ვი­თა­რე­ბუ­ლი სი­უ­ჟე­ტე­ბის­გან შედ­გე­ბა. რო­მა­ნი ეხე­ბა მა­რა­დი­ულ თე­მებს, რომ­ლებ­საც ფი­ლო­სო­ფო­სე­ბი მუდ­მი­ვად დას­ტრი­ა­ლე­ბენ: რა არის სიყ­ვა­რუ­ლი, რა არის ნამ­დვი­ლი ცხოვ­რე­ბა, რა არის ბედ­ნი­ე­რე­ბა და რო­გო­რია მათ­კენ სა­ვა­ლი გზე­ბი; რო­მან­ში შეხ­ვდე­ბით უნი­ჭო­ბი­სა და ნი­ჭი­ე­რე­ბის, სიყ­ვა­რუ­ლი­სა და ბო­რო­ტე­ბის, მედ­რო­ვე­თა, კა­რი­ე­რის­ტთა და თა­ვი­სუფ­ლად მო­აზ­როვ­ნე­თა ურ­თი­ერ­თსა­წი­ნა­აღ­მდე­გო და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბებს. „აჰა, მი­ი­წუ­რა ზამ­თა­რი“, რო­გორც ქე­თე­ვან შენ­გე­ლია წერს, არის რო­მა­ნი, რომ­ლის „ავ­ტორს შე­უძ­ლია გას­წავ­ლოს სა­უ­ბა­რი სა­კუ­თარ თავ­თან“.

შენ­გე­ლია აღ­ნიშ­ნავს, რომ რო­მან­ში წარ­მოდ­გე­ნი­ლი დაკ­ვირ­ვე­ბე­ბით, მკი­თხვე­ლი ხვდე­ბა, რომ ავ­ტო­რი სა­უ­ცხოო ფსი­ქო­ლო­გიც არის. იგი ნა­წარ­მო­ებ­ში გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი ხა­სი­ა­თი­სა და ინ­ტე­რე­სე­ბის პერ­სო­ნა­ჟებს აცო­ცხლებს.

მწე­რა­ლი გი­ორ­გი კე­კე­ლი­ძე ყუ­რა­დღე­ბას ამახ­ვი­ლებს თა­მაზ ჭი­ლა­ძის, რო­გორც მწერ­ლი­სა და დრა­მა­ტურ­გის მნიშ­ვნე­ლო­ვან წილ­ზე და აღ­ნიშ­ნავს, რომ რო­მა­ნი „აჰა, მი­ი­წუ­რა ზამ­თა­რი“ ცალ­კე გა­მო­ცე­მუ­ლი არას­დროს ყო­ფი­ლა. „ის იყო ერთ დიდ კრე­ბულ­ში მოქ­ცე­უ­ლი. კარ­გია, რომ ის უკვე ცალ­კე წიგ­ნად იქცა,“ - აღ­ნიშ­ნავს გი­ორ­გი.

გუ­რამ დო­ჩა­ნაშ­ვი­ლი, მწე­რა­ლი: „სა­ოც­რად კარ­გი თბი­ლი მო­გო­ნე­ბე­ბი მა­კავ­ში­რებს ბა­ტონ თა­მაზ­თან. 19 წლის ასაკ­ში გა­ვი­ცა­ნი. თა­ვი­დან­ვე თა­ვი­სი თა­ვა­ზი­ა­ნო­ბით, ტაქ­ტით, რო­გორც ყვე­ლა­სად­მი იყო გან­სმჭვა­ლუ­ლი, ასე შემ­ხვდა მეც. ერთი ის­ტო­რია მა­კავ­ში­რებს მას­თან. ერთ-ერთ ჟურ­ნალ­ში მი­ტა­ნი­ლი მქონ­და ჩემი ერ­თა­დერ­თი პი­ე­სა. სრუ­ლი­ად შემ­თხვე­ვით შე­ეს­წრო ბა­ტო­ნი თა­მა­ზი ამ ამ­ბავს და გა­ი­გო, რომ ვერ ბეჭ­დავ­დნენ. იმ პი­ე­სა­ში ნათ­ქვა­მი იყო, რა­ღაც გვაკ­ლი­აო და ამ კონ­ტექ­სტში თა­ვი­სუფ­ლე­ბა იგუ­ლის­ხმე­ბო­და. იმ პე­რი­ოდ­ში კი თა­ვი­სუფ­ლე­ბა­ზე ლა­პა­რა­კი, თუნ­დაც შე­ფარ­ვით ჟურ­ნა­ლე­ბის­თვის არა­სა­სურ­ვე­ლი იყო. ბა­ტონ­მა თა­მაზ­მა კი მი­თხრა, თუ მო­ი­ტან აუ­ცი­ლებ­ლად პირ­ვე­ლი­ვე ნო­მერ­ში გა­ვუშ­ვე­ბო. წა­უ­კი­თხა­ვად და­თან­ხმდა და­ბეჭდ­ვას. რა­მაც ძა­ლი­ან დიდი რწმე­ნა მომ­ცა. ახალ­გაზ­რდა კაც­ზე ძა­ლი­ან მოქ­მე­დებს, რო­დე­საც და­ი­ნა­ხავს რწმე­ნას, ნდო­ბას. იმე­დი უჩ­ნდე­ბა და მეც სა­ოც­რად მად­ლო­ბე­ლი ვარ მისი ამ საქ­ცი­ე­ლის­თვის.“

დათო ტუ­რაშ­ვი­ლი, მწე­რა­ლი: „ბა­ტო­ნო თა­მა­ზი, გარ­და იმი­სა, რომ შე­სა­ნიშ­ნა­ვი ადა­მი­ა­ნი იყო, ის შე­სა­ნიშ­ნა­ვი დრა­მა­ტურ­გი და მწე­რა­ლია და რაც მთა­ვა­რია, შე­სა­ნიშ­ნა­ვი პე­და­გო­გია, რაც ადა­მი­ა­ნის გა­მორ­ჩე­უ­ლი ნი­ჭია. ჩემი სიყ­ვა­რუ­ლი დრა­მა­ტურ­გი­ი­სად­მი და­კავ­ში­რე­ბუ­ლია ბა­ტონ თა­მაზ­თან. სხვა კარ­გი პე­და­გო­გე­ბიც მყო­ლია, მაგ­რამ მახ­სოვს მისი გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად და­სა­მახ­სოვ­რე­ბე­ლი ლექ­ცი­ე­ბი. რაც მთა­ვა­რია, ბა­ტო­ნო თა­მა­ზი არის ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­მაც თა­ნა­მედ­რო­ვე ქარ­თველ დრა­მა­ტურ­გებ­სა და ავ­ტო­რებს შო­რის ყვე­ლა­ზე დიდი გავ­ლე­ნა იქო­ნია ქარ­თუ­ლი დრა­მა­ტურ­გი­ის გან­ვი­თა­რე­ბა­ში მე-20 სა­უ­კუ­ნე­ში და არა მარ­ტო მე-20 სა­უ­კუ­ნე­ში. ქარ­თუ­ლი დრა­მა­ტურ­გია არ ით­ვლის მა­ინ­ცდა­მა­ინც ბევრ სა­უ­კუ­ნეს. ამ ის­ტო­რი­ა­ში კი გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ღვაწ­ლი, როლი და ფუნ­ქცია აქვს შეს­რუ­ლე­ბუ­ლი ბა­ტონ თა­მაზს.“

პრო­ექ­ტის „იკი­თხე კლა­სი­კა“ ფარ­გლებ­ში, ასე­ვე, მზად­დე­ბა ანა კა­ლან­და­ძის პო­ე­ზი­ის კრე­ბული, გუ­რამ ფან­ჯი­კი­ძის სა­მეც­ნი­ე­რო ფან­ტას­ტი­კის ჟან­რის რო­მანი „სპი­რა­ლი“, ვაჟა გი­გაშ­ვი­ლის „ერთი ვინ­მე ყაფ­ლა­ნიშ­ვი­ლი“, ლე­ვან გო­თუ­ას მო­თხრო­ბე­ბის კრე­ბული, გი­ორ­გი ლე­ო­ნი­ძის „ნატ­ვრის ხე“ და სხვა.

შე­გახ­სე­ნებთ, რომ სე­რი­ის „იკი­თხე ქარ­თუ­ლი" წიგ­ნე­ბი 4 თე­ბერ­ვლი­დან გა­ზეთ „კვი­რის პა­ლიტ­რას­თან" ერ­თად გა­მო­ვა. წიგ­ნის სპე­ცი­ა­ლუ­რი ფა­სია 8.50 ლარი, ხოლო გა­ზეთ­თან ერ­თად 10 ლარი.

23 იან­ვარს "ბიბ­ლუ­სი გა­ლე­რე­ა­ში კონ­კურ­სის - „გახ­დი ბესტსე­ლე­რის ავ­ტო­რი 2018-ის“ გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლე­ბის, გვან­ცა გუ­ბე­ლა­ძი­სა და ნი­კო­ლოზ ტო­ტო­ღაშ­ვი­ლის წიგ­ნე­ბის წარ­დგე­ნა გა­ი­მარ­თა.
„შუ­ლა­მელ გო­გო­ნებ­სა“ და „შვიდ მო­მაკ­ვდი­ნე­ბე­ლი გრძნო­ბას“ მკი­თხვე­ლი და გულ­შე­მატ­კი­ვა­რი გა­ყიდ­ვა­ში ჩაშ­ვე­ბის პირ­ვე­ლი­ვე დღი­დან ჰყავს, რა­საც პრე­ზენ­ტა­ცი­ა­ზე ავ­ტო­რე­ბის­თვის უც­ნო­ბი სტუმ­რე­ბის სიმ­რავ­ლეც მოწ­მობ­და. რო­გორც დე­ბი­უ­ტან­ტი მწერ­ლე­ბი აღ­ნიშ­ნა­ვენ, ავ­ტოგ­რა­ფე­ბის და­რი­გე­ბა და მკი­თხვე­ლის გაც­ნო­ბა სა­სი­ა­მოვ­ნო და ამა­ღელ­ვე­ბე­ლი პრო­ცე­სი იყო.

გვან­ცა გუ­ბე­ლა­ძის „შუ­ლა­მე­ლი გო­გო­ნე­ბი“, კონ­კურ­სის ფარ­გლებ­ში, ხალ­ხის რჩე­უ­ლი 9 ათას­ზე მეტი უნი­კა­ლუ­რი ხმით გახ­და. წიგ­ნი პრე­ზენ­ტა­ცი­ა­ზე ჟი­უ­რის ერთ-ერ­თმა წევ­რმა, მწე­რალ­მა, თე­ო­ნა დო­ლენ­ჯაშ­ვილ­მა და წიგ­ნის ყდის დი­ზა­ი­ნერ­მა, მხატ­ვარ­მა მაკა ზე­დე­ლაშ­ვილ­მა წა­რად­გი­ნეს.

„პა­ლიტ­რა L -ის კონ­კურ­სი „გახ­დი ბესტსე­ლე­რის ავ­ტო­რი“ სა­შუ­ა­ლე­ბას აძ­ლევს ახალ­გაზ­რდა შე­მოქ­მე­დებს ქარ­თუ­ლი ლი­ტე­რა­ტუ­რუ­ლის სივ­რცის ნა­წილ­ნი გახ­დნენ, რაც ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი და ამავდრო­უ­ლად, სა­პა­სუ­ხის­მგებ­ლო საქ­მეა. ამა­ღელ­ვე­ბე­ლია შეგ­რძნე­ბა, რო­დე­საც შენი პირ­ვე­ლი წიგ­ნი იბეჭ­დე­ბა. აც­ნო­ბი­ე­რებ, რომ ის ახლა მკი­თხვე­ლის ხელ­შია, მისი სა­კუთ­რე­ბაა... წა­ი­კი­თხა­ვენ, გა­ე­ღი­მე­ბათ, შე­იძ­ლე­ბა ცრემ­ლიც მო­ად­გეთ, ეწყი­ნოთ, გაბ­რაზ­დნენ... მე, რო­გორც ავ­ტო­რი, მზად ვარ მათი შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბე­ბის გამ­ზი­ა­რე­ბე­ლი გავ­ხდე. ეს მაგ­რძნო­ბი­ნებს, რომ რისი თქმაც მათ­თვის მინ­დო­და, ვთქვი.“ - გვან­ცა გუ­ბე­ლა­ძე.

„როცა დე­ბი­უ­ტან­ტი ავ­ტო­რი წერს პირ­ველ წიგნს - რო­მანს, ეს დიდი გა­მოწ­ვე­ვაა. მას სჭირ­დე­ბა სულ სხვა გამ­ბე­და­ო­ბა. ავ­ტო­რი მოგ­ვი­თხრობს სხვა­დას­ხვა ქალ­ზე, მოგ­ვი­თხრობს თი­თო­ე­ულ ჩვენ­გან­ზე, სხვებ­ზე და ამა­ვე დროს, ეს არის მისი გო­ნებ­რი­ვი და ემო­ცი­უ­რი ჭრი­ლი­დან და­ნა­ხუ­ლი. რო­მან­ში სამი სხვა­დას­ხვა ქა­ლია, სა­უ­კუ­ნე­ე­ბის სიღ­რმი­დან იმა­თი ხმა უერ­თდე­ბა თა­ნა­მედ­რო­ვე ლი­ლეს ხმას და იქ­მნე­ბა ერ­თგვა­რი სა­მა­ია, კომ­პო­ზი­ცი­უ­რად ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო, დრა­მა­ტურ­გი­უ­ლა­დაც, პირ­ვე­ლი წიგ­ნის­თვის არის ძა­ლი­ან ოს­ტა­ტუ­რი და წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ნაშ­რო­მი.“ - თე­ო­ნა დო­ლენ­ჯაშ­ვი­ლი

ხალ­ხის რჩე­უ­ლის, ნი­კო­ლოზ ტო­ტო­ღაშ­ვი­ლის „შვი­დი მო­მაკ­ვდი­ნე­ბე­ლი გრძნო­ბა“ კი, რო­მელ­მაც 10 000-ზე მეტი ხმა მი­ი­ღო, სტუმ­რებს ჟი­უ­რის წევ­რმა და ლი­ტე­რა­ტორ­მა, ივა­ნე ამირ­ხა­ნაშ­ვილ­მა და მწე­რალ­მა ელის დოჯ­სონ­მა წა­რუდ­გი­ნეს.

ტო­ტო­ღაშ­ვი­ლი­სა და მისი წიგ­ნის შე­სა­ხებ ივა­ნე ამირ­ხა­ნაშ­ვი­ლი marao.ge-საც ესა­უბ­რა. კრი­ტი­კოს­მა ახალ­ბე­და მწე­რალს თხრო­ბის სტი­ლი შე­უ­ქო და აღ­ნიშ­ნა, რომ მისი ნა­წარ­მო­ე­ბი სუ­ლაც არ ჰგავს დე­ბი­უ­ტან­ტის ნა­წერს. ივა­ნე ამირ­ხა­ნაშ­ვილ­მა „შვი­დი მო­მაკ­ვდი­ნე­ბე­ლი გრძნო­ბა“ უს­კარ უა­ილ­დის „დო­რი­ან გრე­ის პორ­ტრეტ­საც“ შე­ა­და­რა, თუმ­ცა გან­მარ­ტა, რომ ნი­კო­ლო­ზი არც ერთი მწერ­ლის გზას არ მიჰ­ყვე­ბა და სწო­რედ ამი­თაა გა­მორ­ჩე­უ­ლი:

„ნი­კო­ლოზს მწერ­ლუ­რი გა­მოც­დი­ლე­ბის მი­ხედ­ვით ვერ შე­ვა­ფა­სებთ, რად­გან ეს მისი სა­დე­ბი­უ­ტო ნა­წარ­მო­ე­ბია, თუმ­ცა, რო­გორც წიგნ­მა აჩ­ვე­ნა, მას აქვს საკ­მა­რი­სი ცხოვ­რე­ბი­სე­უ­ლი გა­მოც­დი­ლე­ბა და თუ ამ გზას გა­უყ­ვე­ბა და მთლი­ა­ნად თა­ვის პრო­ფე­სი­ა­ში არ ჩა­ი­კარ­გე­ბა, წარ­მა­ტე­ბულ მწერ­ლად მოგ­ვევ­ლი­ნე­ბა. თვი­თო­ნაც, უთ­ქვამს, შე­იძ­ლე­ბა ექი­მო­ბამ წე­რა­ში ხელი შე­მი­შა­ლო­სო, მაგ­რამ არამ­გო­ნია. ლი­ტე­რა­ტუ­რა ძა­ლი­ან ბერვ კარგ მწე­რალს იც­ნობს, რომ­ლებ­მაც ამ უკა­ნას­კნე­ლი­სა და მე­დი­ცი­ნის შე­თავ­სე­ბა შეძ­ლეს. ამა­ში და­სარ­წმუ­ნებ­ლად ჩე­ხო­ვის მა­გა­ლი­თიც საკ­მა­რი­სია.ნი­კო­ლო­ზის თხრო­ბის დახ­ვე­წი­ლი მა­ნე­რა, სტი­ლის­ტი­კა, ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი დე­ტა­ლე­ბი და სხვა უამ­რა­ვი წვრილ­მა­ნი გვა­ვი­წყებს, რომ „შვი­დი მო­მაკ­ვდი­ნე­ბე­ლი გრძნო­ბა“ ავ­ტო­რის პირ­ვე­ლი წიგ­ნია და გვა­ფიქ­რე­ბი­ნებს, რომ გა­მოც­დი­ლი მწერ­ლის ნა­წარ­მო­ებს ვკი­თხლობთ, რო­გორც ჩანს, მას თვი­თონ აქვს პრო­ზა­ი­კო­სის ხა­სი­ა­თი. ის მშვი­დი, აუ­ღელ­ვე­ბე­ლი მთხრო­ბე­ლია, რაც პრო­ზის ძა­ლი­ან დიდი პლი­უ­სია. წე­რის მა­ნე­რას რომ თავი და­ვა­ნე­ბოთ, ორი­გი­ნა­ლუ­რია თვი­თონ სი­უ­ჟე­ტიც. მან შე­იძ­ლე­ბა მკი­თხველს რო­მე­ლი­მე და­სავ­ლუ­რი ან სუ­ლაც, ქარ­თუ­ლი რო­მა­ნი გა­ახ­სე­ნოს, თუმ­ცა მოქ­მე­დე­ბე­ბის გან­ვი­თა­რე­ბა სრუ­ლი­ად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლია და არ მის­დევს რო­მე­ლი­მე ავ­ტორს. ვინ­მემ შე­იძ­ლე­ბა ოს­კარ უა­ილ­დის „დო­რი­ან გრე­ის პორ­ტრეტ­თა­ნაც“ გა­ავ­ლოს პა­რა­ლე­ლი, თუმ­ცა ნი­კო­ლო­ზი არ სცდე­ბა რე­ა­ლო­ბას, იყე­ნებს ზღაპ­რულ მო­ტი­ვებ­საც, ფენ­ტეზ­საც, მაგ­რამ კარ­გად ხე­დავს და აღ­წერს ცხოვ­რე­ბას, ასა­ხა­ავს ქარ­თულ ყო­ფი­ე­რე­ბას“,- ამ­ბობს ამირ­ხა­ნაშ­ვი­ლი.

ნი­კო­ლოზ ტო­ტო­ღაშ­ვილს ფარ­თო სა­ზო­გა­დო­ე­ბა წლე­ბია პო­ე­ტის ამ­პლუ­ა­ში იც­ნობს. მო­მა­ვა­ლი ექი­მი და მისი ლექ­სე­ბი გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი პო­პუ­ლა­რო­ბით თი­ნე­ი­ჯე­რებ­ში სარ­გებ­ლობს. რო­გორც ავ­ტო­რი marao.ge-სთან სა­უბ­რი­სას ამ­ბობს, წიგ­ნიც სწო­რედ ამ თა­ო­ბის­თვის, 16 წელ­ზე უფ­რო­სი მკი­თხვე­ლის­თვის იქ­ნე­ბა სა­ინ­ტე­რე­სო. მან სა­უბ­რი­სას პრე­ზენ­ტა­ცი­ის შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბე­ბი გა­იხ­სე­ნა და წიგ­ნის მი­ზან­ზეც ისა­უბ­რა. მისი თქმით, „შვი­დი მო­მაკ­ვდი­ნე­ბე­ლი გრძნო­ბა“ იმ ადა­მი­ა­ნე­ბის მე­გო­ბა­რი და მრჩე­ვე­ლი გახ­დე­ბა, რო­მელ­თა ცხოვ­რე­ბა­შიც ემო­ცი­ებ­სა და გან­ცდებს მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ად­გი­ლი უჭი­რავს:

„დიდი ხა­ნია ასე ძა­ლი­ან არ მი­ნერ­ვი­უ­ლია, თუმ­ცა რო­გორც კი ჩემ­თვის გან­კუთ­ვნილ „მწერ­ლის სკამ­ზე“ მოვ­კა­ლათ­დი და წარ­დგე­ნა და­ი­წყო, მივ­ხვდი სა­კუ­თარ თავს და წიგნს იმა­ზე მე­ტად ვჭირ­დე­ბო­დი, ვიდ­რე ოდეს­მე. სა­ოც­რად ამა­ღელ­ვე­ბე­ლი იყო ურ­თი­ერ­თო­ბა მკი­თხველ­სა და ავ­ტო­რებს შო­რის. პირ­ვე­ლი ავ­ტოგ­რა­ფე­ბიც და­ვა­რი­გე და მკი­თხველს სა­ნის­თან და შვიდ მო­მაკ­ვდი­ნე­ბელ გრძნო­ბას­თან ერ­თად თავ­გა­და­სავ­ლე­ბით სავ­სე მოგ­ზა­უ­რო­ბა ვუ­სურ­ვე. წიგ­ნი, ალ­ბათ, 16 წლის თი­ნე­ი­ჯე­რებს და უფ­რო­სებს მო­ე­წო­ნე­ბა. ვფიქ­რობ, ის მკი­თხველს გან­სხვა­ვე­ბულ ემო­ცი­ებ­სა და შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბებს და­უ­ტო­ვებს. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ია­ნის გრძნო­ბე­ბი და გან­ცდე­ბი ასე თუ ისე შორს არის რე­ა­ლუ­რის­გან, ის ცდი­ლობს თა­ვი­სე­ბუ­რი ახ­სნა მო­უ­ძებ­ნოს ყვე­ლა­ფერს, მკი­თხვე­ლი ბევრ სა­ერ­თოს იპო­ვის მას­თან.ჩემი წიგ­ნი ვინ­მეს მას­წავ­ლე­ბე­ლი გახ­დე­ბა და მის­გან ცხოვ­რე­ბის სწავ­ლე­ბას უნდა ელო­დოთ-მეთ­ქი, არ გე­ტყვით. ის უბ­რა­ლოდ კარ­გი მე­გო­ბა­რი და მრჩე­ვე­ლი იქ­ნე­ბა, რო­მელ­საც შე­გიძ­ლია მა­შინ მი­ა­კი­თხო, რო­დე­საც რა­ღაც გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი მო­საზ­რე­ბის მოს­მე­ნა მო­გინ­დე­ბა. წიგ­ნი არის ადა­მი­ა­ნებ­ზე იმ ადა­მი­ა­ნე­ბის­თვის, რო­მელ­თაც შე­უძ­ლი­ათ, გა­ნი­ცა­დონ და იგ­რძნონ“.- ნი­კო­ლოზ ტო­ტო­ღაშ­ვი­ლი.

პრე­ზენ­ტა­ცი­ის გან­მავ­ლო­ბა­ში კონ­კურ­სის „გახ­დი ბესტსე­ლე­რის ავ­ტო­რი 2018-ის“ ხუ­თი­ვე გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლი წიგ­ნი: გვან­ცა გუ­ბე­ლა­ძის „შუ­ლა­მე­ლი გო­გო­ნე­ბი“; ნი­კო­ლოზ ტო­ტო­ღაშ­ვი­ლის „შვი­დი მო­მაკ­ვდი­ნე­ბე­ლი გრძნო­ბა“; ვახ­ტანგ ვახ­ტან­გა­ძის „ალა­ჰი ჩემი მე­გო­ბა­რია“; იაგო თვა­ლა­ბე­იშ­ვი­ლის „ტრან­სმუ­ტა­ცია“ და ნა­თია ჯა­გოდ­ნიშ­ვი­ლის „ცდუ­ნე­ბა“ 20%-იანი ფას­დაკ­ლე­ბით გა­ი­ყი­და.

კონ­კურსს გა­მომ­ცემ­ლო­ბა „პა­ლიტ­რა L” მე­ო­რე წე­ლია ატა­რებს. გა­სუ­ლი წლის გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლი რო­მა­ნე­ბი უკვე რე­ა­ლუ­რი ბესტსე­ლე­რე­ბი არი­ან, რო­მელ­თა გა­ყიდ­ვებ­მა ქარ­თულ ლი­ტე­რა­ტუ­რა­ში გა­ყიდ­ვე­ბის რე­კორ­დე­ბიც მოხ­სნა.

კონ­კურ­სის მი­ზა­ნია, აღ­მო­ა­ჩი­ნოს ახა­ლი სა­ხე­ე­ბი და და­ეხ­მა­როს ქარ­თველ მწერ­ლებს წარ­მა­ტე­ბის მიღ­წე­ვა­ში, არა მხო­ლოდ სა­ქარ­თვე­ლო­ში, არა­მედ მსოფ­ლიო მას­შტა­ბით.

თა­ნა­მედ­რო­ვე ადა­მი­ანს ქა­ო­სურ რე­ჟიმ­ში უწევს ცხოვ­რე­ბა. მუდ­მი­ვად სა­დღაც გვეჩ­ქა­რე­ბა, მუდ­მი­ვად სა­დღაც გავ­რბი­ვართ და რა­ღაც გვაქვს მო­საგ­ვა­რე­ბე­ლი. დრო­ის დე­ფი­ცი­ტი არ გვაძ­ლევს შე­საძ­ლებ­ლო­ბას, რომ წიგნ­თან მეტი დრო გა­ვა­ტა­როთ. აუ­დი­ო­წიგ­ნე­ბის შექ­მნის ერთ-ერთი მი­ზა­ნიც სწო­რედ ეს გახ­ლავთ, გა­ა­მარ­ტი­ვოს ადა­მი­ა­ნე­ბის წიგნ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა. მსოფ­ლი­ოს მრა­ვალ ქვე­ყა­ნა­ში აუ­დი­ო­წიგ­ნე­ბი უკვე დიდი პო­პუ­ლა­რო­ბით სარ­გებ­ლობს.

სა­ქარ­თვე­ლო­შიც გახ­მო­ვა­ნე­ბუ­ლა წიგ­ნე­ბი, გან­სა­კუთ­რე­ბით კი ზღაპ­რე­ბი, თუმ­ცა gudabooks.ge აუ­დი­ო­წიგ­ნე­ბის­თვის შექ­მნი­ლი პირ­ვე­ლი ვებგ­ვერ­დია, რო­მე­ლიც მკი­თხველს სა­შუ­ა­ლე­ბას მის­ცემს, იქო­ნი­ოს პი­რა­დი აუ­დი­ო­ბიბ­ლი­ო­თე­კა და იკი­თხოს წიგ­ნე­ბი ყველ­გან: მან­ქა­ნა­ში, მა­ტა­რე­ბელ­სა თუ თვითმფრი­ნავ­ში, ვე­ლო­სი­პე­დი­თა თუ ფე­ხით სე­ირ­ნო­ბი­სას, რიგ­ში დგო­მი­სას, ვარ­ჯი­შის დროს ან უბ­რა­ლოდ დას­ვე­ნე­ბი­სას.

აუ­დი­ო­წიგ­ნე­ბით სარ­გებ­ლო­ბა შე­საძ­ლე­ბე­ლია ვებგ­ვერ­დზე gudabooks.ge ან აპ­ლი­კა­ცი­ით - გუდა (Guda), რომ­ლის ჩატ­ვირ­თვა­საც iOS (iPad, iPhone, iPod Touch), Android და Windows (Windows 10, mobile) მომ­ხმა­რებ­ლე­ბი ონ­ლა­ინ­მარ­კე­ტე­ბი­დან შეძ­ლე­ბენ.

„გუ­დას­თვის არ არ­სე­ბობს შე­ზღუ­დუ­ლი შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბი. ჩვე­ნი გა­მომ­ცემ­ლო­ბის მი­ზა­ნია, წიგ­ნი ყვე­ლას­თვის იყოს ხელ­მი­საწ­ვდო­მი. ვებგ­ვერ­დის შექ­მნაც სწო­რედ ამ იდე­ას ემ­სა­ხუ­რე­ბა. მას ძა­ლი­ან მარ­ტი­ვად გა­მო­ი­ყე­ნე­ბენ შშმ პი­რე­ბიც. აუ­დიო წიგ­ნებ­თან ერ­თად ვებგ­ვერ­დზე ხელ­მი­საწ­ვდო­მი იქ­ნე­ბა წიგ­ნე­ბის ელ. ვერ­სი­ე­ბიც. “- აცხა­დებს „პა­ლიტ­რა L“-ის სა­ზო­გა­დო­ე­ბას­თან ურ­თი­ერ­თო­ბის წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი, მა­რი­ამ აბ­დუ­შე­ლიშ­ვი­ლი.

აუ­დი­ო­წიგ­ნე­ბი gudabooks.ge-ზე ყო­ველ­დღი­ურ რე­ჟიმ­ში იწე­რე­ბა. ამ დრო­ის­თვის ვებგ­ვერ­დზე უკვე ასამ­დე წიგ­ნია გახ­მო­ვა­ნე­ბუ­ლი, ესე­ნია კლა­სი­კუ­რი და თა­ნა­მედ­რო­ვე მწერ­ლე­ბის თარ­გმა­ნე­ბი, ქარ­თვე­ლი ავ­ტო­რე­ბი, აქ ნა­ხავთ ბიზ­ნეს­ლი­ტე­რა­ტუ­რა­საც და ცნო­ბი­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბის ბი­ოგ­რა­ფი­ებ­საც.

Godabooks.ge ჯერ­ჯე­რო­ბით სა­ტეს­ტო ეტაპ­ზეა, თუმ­ცა მომ­ხმა­რე­ბელს უკვე შე­უძ­ლია სა­სურ­ვე­ლი წიგ­ნის შე­ძე­ნა. პრო­დუქ­ტი პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი მსა­ხი­ო­ბე­ბის ხმე­ბით და მა­ღა­ლი ხა­რის­ხი­თაა ჩა­წე­რი­ლი, რაც უფრო კომ­ფორ­ტულს ხდის მის გა­მო­ყე­ნე­ბას.

და­ინ­ტე­რე­სე­ბულ ადა­მი­ა­ნებს შე­უძ­ლი­ათ ეწ­ვი­ონ ვებგ­ვერდს: www.gudabooks.ge ან გად­მო­წე­როს აპ­ლი­კა­ცია შე­სა­ბა­მი­სი ონ­ლა­ინ­მარ­კე­ტი­დან.

აპ­ლი­კა­ცი­ის გად­მო­სა­წე­რად, თქვე­ნი მო­წყო­ბი­ლო­ბი­დან (Apple, Android, Windows) უნდა შეხ­ვი­დეთ ონ­ლა­ინ­მარ­კე­ტებ­ზე (App store, Playstore, Microsoft store) მო­ძებ­ნოთ "Guda" და ჩა­მოტვირ­თოთ „გუდა“.