ბლოგი
რა გვაერთიანებს?
დიდი ხნის განმავლობაში თავისუფალი დრო და მისი ნაკლებობა ალბათ რაღაცების „არ გაკეთების“ საბაბების სიაში პირველ ადგილას მეყენა. ყოველთვის ვწუწუნებდი ხოლმე, რომ საკმარისი დრო არ მქონდა მშვიდად კითხვისთვის და რომ ეს საქმე მხოლოდ პროფესიულ მოვალეობად მექცა. არც ფილმებისა და სერიალებისთვის მრჩებოდა ხოლმე საკმარისი დრო და ახლა, მეც ისევე, როგორც ყველა, სახლში ვზივარ, ჩემს საყვარელ ბიბლიოთეკასა და ლეპტოპთან ერთად. პიჟამოებზე შემოცმული ხალათის გარდა, ბოლოს რა მეცვა აღარც კი მახსოვს. მოკლედ, თავისუფალი დროის არ ქონას ნამდვილად არ ვუჩივი.
ხო, მე ანა ვარ. პალიტრა L-ის პროექტების მენეჯერი. დისტანციურად ვმუშაობ. 6 საათის შემდეგ კი, ჩემს პინგვინებიან პლედში ვეხვევი და ხან ვკითხულობ, ხან მუსიკას ვუსმენ, ხანაც სერიალებს ვუყურებ.გიზიარებთ ჩემს სიას:
წიგნები:
რეიჩელ ჰოლის "გონს მოეგე, დაო"უილიამ სტაირონის "სოფის არჩევანი"ქეთრინ რაიან ჰაიდის "გადაუხადე სხვას"სერიალები:
Friends-ის ყურება არასდროს მბეზრდება. Sitcom-ებს აქვს ერთი ეგეთ თვისება, არანორმალურად გიყვარდებიან პერსონაჟები და მათთან ერთად ცხოვრებას იწყებ. ჩემთვის ყველაზე საინტერესო ისაა ხოლმე, რომ იმდენად ახლოსაა რეალობასთან, იმდენად ხელშესახებია ყველაფერი, უამრავ რამეზე გაფიქრებს. საკუთარ თავს უკეთ გაცნობს. ჩემს გამოცემულ წიგნებს რომ ახსენებენ ხოლმე პერსონაჟები, ეგ კიდევ ერთი ბედნიერებაა. ახლა ხელახლა ყურებისას წიგნების სიას ვიწერდი: სტივენ კინგის „ნათება“, „სოფის არჩევანი“ და კიდევ ერთი, ჩემთვის არანაკლებ საყვარელი წიგნი „ყოფის აუტანელი სიმსუბუქე“ ახსენეს.
sex educationFriendsმუსიკა:მუსიკაში ძალიან სტერეოტიპულ გოგოშკურ-დეპრესიული ვარ. რამე ახალ და კარგ სიმღერას თუ აღმოვაჩენ, ჩახვევა ვიცი ხოლმე, ხოდა გიზიარებთ ჩემი აკვიატებული სიმღერების სიასაც:
Bright Eyes - Persona Non GrataThe National – OblivionsRhye - The Fall
რა უნდა გააკეთოთ, თუ კარგად წერთ?
დახურეთ კარი. დიახ, საკეტით. ჩამოაფარეთ ფარდები და გამომყევით. მართალია, საშინაო ფორმაში ხართ, ვარცხნილობითაც დიდად ვერ დაიკვეხნით და ლამისაა, კვირის დღეებიც აგრევიათ, მაგრამ თქვენ წარმოდგენა არ გაქვთ, რამდენად დიდი რამის კეთება შეგიძლიათ განაგრძოთ ზუსტად ახლა.ადამიანი გამოყენებულ შესაძლებლობათა ერთობლიობაა და შანსი, რომელსაც ხელიდან უშვებ, არ ჰგავს გაშვებულ სიყვარულს. ის არასდროს ბრუნდება. იმის კეთება, რაც გიყვარს, შენი ვალდებულებაა. საკუთარი თავის მიმართ ჩადენილი ყველაზე დიდი დანაშაული კი -ნიჭის გამოუყენებლობა.
კარგად მღერი? უნდა იმღერო ხმის წასვლამდე. კარგად წერ? უნდა წერო ისე ძლიერ, რომ წერისგან მაჯები გეტკინოს, შენი თითები გიტარისტისას დაემსგავსოს და გონება ძილშიც პერსონაჟებს ქმნიდეს. უნდა წერო, სანამ მოთმინების ფიალა აგევსება და როცა შემოქმედება შენი ჭურჭლიდან გადმოსვლას დაიწყებს, შენ გაიმარჯვებ. მნიშვნელობა არ აქვს, რაზე წერ, მთავარია, წერდე სიმართლეს და ეს სიამოვნებას გგვრიდეს.
შენ, ალბათ, საკუთარი თავის მიმართ სკეპტიკურად ხარ განწყობილი. წიგნის წერა ღმერთების საქმე გგონია და ფანჯრებიდან მუზების შემოფრენასაც დალოდებიხარ. არადა, ცნობილი ავტორების უმრავლესობა მუშაობისას ფარდებს აფარებდა და კეტავდა კარს. საკეტით. სხვა, განსაკუთრებულ პირობებს არ ითხოვდნენ. სინამდვილეში, მუზები არ არსებობენ, არსებობს მხოლოდ ჟინი და წარმოუდგენლად დიდი სურვილი რაღაცის შექმნის. წერის დროს არ უნდა იოცნებო ათასობით გულშემატკივარსა თუ ავტოგრაფების დარიგებაზე. უნდა წერო, უპირველესად, საკუთარი თავისთვის და გწამდეს - როცა გულით აკეთებ ამას, მკითხველი აუცილებლად იგრძნობს და შეგიყვარებს.
თუ უკვე ხვდები, რაზეც ვსაუბრობ, მაშინ შენ, ალბათ, ბევრს წერ და ჭერში აწყობ. ვინ იცის, დაუხარისხებელ ფაილებს შორის რამდენი ამბავი გაქვს, რომლებსაც მხოლოდ მონიტორის სხივები თუ შეავლებენ თვალს, ისიც - იშვიათად. ჰოდა, აი, ახლა მათი გადმოლაგების და სიტყვა-სიტყვით წაკითხვის დრო მოვიდა. რატომ? იმიტომ, რომ შენს ერთ ყველაზე კარგ ნაწარმოებს მკითხველი სჭირდება, შენ კი - თვითრწმენა და გამბედაობა. დროა, გაავსო შენი ფიალა, გადმონაჟური მკითხველს დაუტოვო და შენ გაიმარჯვო. ამისთვის ბევრი დრო არ გაქვს, თუმცა მის დასარედაქტირებლად საკმარისი იქნება. ძალიან ნუ გამოპრანჭავ, იყოს ისე ბუნებრივ, საშინაო ფორმაში, როგორც ახლა შენ ხარ, მაგრამ დავარცხნე და ისე გაგზავნე. იქ მას სამართლიანი და კეთილგანწყობილი ჟიური ელოდება. ამდენი ხანი ერთ განზომილებაში რომ გყავდა გამოკეტილი, ახლა წიგნად ქცევას იმსახურებს. ასე რომ, გაუშვი. მისი გაშვება კი შენთვის შანსის ხელიდან არგაშვება იქნება.ლიტერატურულ კონკურსს, რომელიც შენს ცხოვრებას შეცვლის, „გახდი ბესტსელერის ავტორი 2020“ ჰქვია. კონკურსი უკვე მეოთხედ ტარდება. ეს უფასო შანსია, რომელიც წელიწადში ერთხელ გეძლევა. შესაძლებლობა გაქვს, გახდე ავტორი, თანაც ბესტსელერის ავტორი.ასე რომ, დახურე კარი, ჩამოაფარე ფარდები და დაიწყე მუშაობა.კონკურსში მონაწილეობის წესებსა და პირობებს კი გაეცანით აქ: https://www.palitral.ge/konkursis-tsesebi-da-pirobebi.html?lang=ka-GE
მსოფლიოს ბესტსელერი „ასასინის შეგირდი“ ქართულ ენაზე
ეს არის ნამდვილი ფენტეზი... რობინ ჰობის წიგნები ბრილიანტებია ცირკონების ზღვაში - ასე ახასიათებენ რობინ ჰობის რომანს „ასასინის შეგირდი“. წიგნს, რომელიც 25 ენაზეა თარგმნილი და მრავალი ქვეყნის ახალგაზრდების საყვარელი თავგადასავალია, „პალიტრა L-მა” ქართულ ენაზე გამოსცა.„ჟრუანტელის მომგვრელ ნისლიან საღამოს, კოკისპირულ წვიმაში უცნობმა მოხუცმა სასახლის კარზე დააკაკუნა, ერთიანადგალუმპული წლის ბიჭი მცველს ჩააბარა და უთხრა: „თქვენი მომავალი მეფის, რაინდის ნაბიჭვარია. ახლა თქვენ მიხედეთ.“
და შეძრწუნდა შორსმჭვრეტელთა მთელი დინასტია _შესაძლ ოაერთ დღესაც ტახტი უფლისწულის უკანონო ვაჟს ერგოს?! ამას ვერდაუშვებენ, მაგრამ მემკვიდრეს ვერც სასახლიდან გააძევებენ. და ბიჭი, სახელად ფიცი, სასახლეში ცხოვრებას იწყებს. ერთადერთინუგეში ცხოველებთან ჯადოსნური კავშირის უნარი, შნოა. თუმცასამეფო ოჯახი მისგან უფრო მეტს ითხოვს: ბრძოლაშიდახელოვნებას, დახვეწილ ქცევას და რაც მთავარია: სამეფო ტახტისუკანონო მემკვიდრე საიდუმლო მკვლელი, ასასინი, უნდა გახდეს...“
ეს კი თავად ისტორიაა, რომელიც მკითხველს სხვა სამყაროში შეიყვანს და საოცარ ფენტეზიში ამოგზაურებს.
უკანასკნელ პერიოდში, როდესაც მსოფლიო ლიტერატურის მნიშვნელოვან ნაწილს სწორედ ფენტეზი იკავებს, რობინ ჰობის შემოქმედება გამორჩეულისა და განსაკუთრებულის პოზიციას არ თმობს. რობინ ჰობი ეპიკური ფენტეზის ჟანრის მსოფლიოში აღიარებული მწერალი ქალია. საინტერესოა ის ფაქტიც, რომ რობინ ჰობი არის მარგარეტ ასტრიდ ლინდჰოლმ ოგდენის ფსევდონიმი, რომელსაც იგი იყენებდა ფენტეზის ჟანრის ნაწარმოებების წერისას. ფსევდონიმი პირველად გამოჩნდა 1995 წელს.
თავად მწერალი კი 1952 წელს კალიფორნიაში დაიბადა და ალასკაზე გაიზარდა, სადაც ისწავლა მგლის ლეკვის აღზრდა, ფურირმის გატყავება და ველურ ბუნებაში თავის გატანა. როცა მოგვიანებით ცოლად მეთევზეს გაჰყვა, რომელიც წელიწადში ექვს თვეს ქაშაყსა და კოდიაკის ორაგულზე თევზაობაში ატარებდა, მთელი ეს ცოდნა გამოადგა.ჰობი ზრუნავდა ოჯახზე, უვლიდა კარ-მიდამოს, შორეულ თემებში ფოსტას არიგებდა და ამავე დროს მოთხრობებსა და ნოველებს წერდა. ამჟამადმწერალი ვაშინგტონის შტატის ქალაქ ტაკომაში ცხოვრობს.
ქართულ ენაზე "ასასინის შეგირდი" ანა ჭიჭინაძემ თარგმნა, მისი გამორჩეული და დასამახსროვრებელი ყდის დიზაინი კი მხატვარ ნინო ბოსიკაშვილს ეკუთვნის. წიგნი სერია „პორტალის“ ფარგლებში გამოიცა. ეს არის გამომცემლობა „პალიტრა L-ის“ სერია, რომელიც ფენტეზის ჟანრის ბესტსელერებს აერთიანებს. „ასასინის შეგირდი“ კი წიგნის მაღაზიის თაროებზე უკვე ხელმისაწვდომია.
"გარდასულები" - თქვენს თაროზე "გარდასული" წიგნი
"ტრანსმუტაცია" და "გარდასულები" _ ამ ორ წიგნს თანამედროვე ქართველი ავტორის არასტანდარტული, ორიგინალური ხედვა და თხრობის განსხვავებული სტილი აერთიანებს. მწერლის ინტერვიუს წაკითხვის დროს, ამაში თავად დარწმუნდებით და თუ აქამდე არ იცნობდით მისი ნაწარმოებების გმირებს, ახლა აუცილებლად გაგიჩნდებათ მათთან დაახლოების სურვილი, ზოგიერთ მათგანში საკუთარ თავსაც ამოიცნობთ და ბევრ რამეზეც დაფიქრდებით...
პროფესიით ლიტერატორი იაგო თვალაბეიშვილი გამომცემლობა "პალიტრა ელის" ლიტერატურული კონკურსის "გახდი ბესტსელერის ავტორი 2018-ის" გამარჯვებულია. რომანით "ტრანსმუტაცია" იგი ლიტერატურული პრემია "ლიტერას" ლაურეატიც გახდა ნომინაციაში _ "2018 წლის საუკეთესო ლიტერატურული დებიუტი".
"გარდასულები" ავტორის ახალი წიგნია. აღსანიშნავია, რომ ეს მოთხრობების კრებული მის მიერ შექმნილი ილუსტრაციებითაა გაფორმებული.
იაგო თავისი ნაწარმოებების შესახებ მოგვითხრობს:
_ ჩემი მეორე წიგნი _ „გარდასულები“ სულ ახლახანს გამოვეცი და გამოხმაურება უკვე მოჰყვა. მაგალითად, ფილოლოგიის დოქტორმა, შესანიშნავმა ლიტერატორმა და გერმანისტმა, ლევან ცაგარელმა ასეთი რამ თქვა: „გარდასულები“ ნამდვილი ტექსტია, სახელდახელოდ შეთხზული ენობრივი ქსოვილია, რომელშიც ყველა ეპიზოდი, ყველა ადგილი, ყველა მოქმედი პირი, ყველა მოტივი, ყველა თემა მიზეზშედეგობრივადაა ერთმანეთთან გადაჯაჭვული, თუმცა ეს ძალიან დახვეწილად, თითქმის შეუმჩნევლად, ელიფსური კონსტრუქციების ოსტატური გამოყენებითაა გაკეთებული ისე, რომ მკითხველს თავიდან შეიძლება მოეჩვენოს, თითქოს რამდენიმე დამოუკიდებელ მოთხრობასთან აქვს საქმე. სინამდვილეში კი ყველა ეპიზოდი ერთიანი კონსტრუქციის განუყოფელი ნაწილია. ამ კონსტრუქციის ფოკუსში მოქცეულია თანამედროვე ქართული საზოგადოების ყველაზე უფრო ქვედა, სუბალტერნული, ხმის არმქონე და უგულებელყოფილი, ვითომ არარსებული ფენის უჩინარი წარმომადგენლები _ ტაქსისტები, მზარეულები, ფერმერები, ლოთები, თაღლითები, მაჩანჩალები, მიყრუებულ სოფელში მცხოვრები მოხუცები, მიგრანტი მუშაკები, ფსიქიკურად სამუდამოდ ტრავმირებული ჯარისკაცები...“ ფილოსოფოსმა გიორგი მაისურაძემ კი ჩემს მოთხრობებთან დაკავშირებით, აღნიშნა: „ესაა ქვესკნელური თხზულებები, რომელიც ყოველგვარი შელამაზების გარეშე გვესაუბრება ჩვენს რეალობაზე“.
მართლაც, „გარდასულები“ მრისხანე ტექსტია. აქ ვერ ნახავთ თითიდან გამოწოვილ თემებს. არც ვარდისფერი სათვალიდან იყურებიან გმირები და არც გამოგონილ პრობლემებზე მოგვითხრობენ. სამი მოთხრობაა, ძალიან ბევრი შემზარავი ამბით, რომლის წასაკითხადაც მკითხველს დიდი გამბედაობა მართებს.
_ როგორ დაიწერა „გარდასულები“?
_ წელიწადნახევრის წინ დავიწყე. ვწერდი და პარალელურად ლიტერატურულ გაზეთებში ვაქვეყნებდი. გარდა ტექსტისა, ილუსტრაციებზეც მე ვიმუშავე. ამასთან, წიგნის გარეყდაზე ჩემივე ნახატია დატანებული, რომელიც ზედმიწევნით კარგად გადმოსცემს წიგნის არსს. აქვე, მინდა ყურადღება გავამახვილო წიგნის სარჩევზე. იცით, როგორია? ორიგინალური, ძალიან განსხვავებულია. მეეჭვება, სადმე ნახოთ მსგავსი. აი, როდესაც წიგნს გადაშლით, ამაში თქვენც დამერწმუნებით.
_ რას დაინახავს, რას გაიგებს მკითხველი თქვენი ნაწარმოებიდან?
_ ზოგადად, ტექსტი, როგორც ასეთი, პრეტენზიული რამაა. ხანდახან ღმერთსაც კი ვამსგავსებ ხოლმე. ყველა ინდივიდუალურად ხედავს და აღიქვამს ტექსტს, ისევე როგორც ღმერთს და მოკლედ, ყველას თავისებურად ესმის ნებისმიერი ერთი ტექსტის, ამიტომ რთულია ვთქვა, ვინ რას დაინახავს. მაგრამ, ერთი კია, მინდა მკითხველს ვაჩვენო, თუ სად ვცხოვრობთ, რა პირობებში გვიწევს არსებობა. „გარდასულები“ თანამედროვეობის ერთგვარი, ოღონდ, ლიტერატურული დიაგნოზია. მითხრეს, სანდო დიაგნოზიაო, მკაცრი, თუმცა, უდავოო, სევდიანი, მაგრამ არა პათეტიკურიო. ერთი სიტყვით, მკითხველს ისეთ საქართველოს ვაჩვენებ, თან ისეთი კუთხით, რომ შესაძლოა, ამაზე აქამდე არც დაფიქრებულიყო. ოღონდ, მთავარია მენდონ. ნდობა _ ეს ისეთი რამაა, რომელიც აუცილებლად უნდა არსებობდეს წიგნის გადაშლამდე. თუ ავტორს, ავტორს კი არა _ მწერალს არ ენდობი, მაშინ, მგონი, არც კი ღირს წიგნის წაკითხვა. მწერალს ბოლომდე უნდა მიჰყვე, ბოლო აბზაცამდე და მხოლოდ ამის შემდეგ დაიწყო განსჯა.
_ ძირითადად, რა ასაკისაა მკითხველი?
_ კარგი შეკითხვაა. „ტრანსმუტაციის“ წაკითხვა 14, 15, 16 წლის ბავშებმაც სცადეს, მაგრამ, რაოდენაც სამწუხარო არ უნდა იყოს, იმედგაცრუებულები დარჩნენ. რა ვქნა, ვერ გამოვდექი საბავშვო მწერლად. არც მომეტებული რომანტიზმი მახასიათებს. იმიტომ ვწერ, რომ ხმამაღლა ლაპარაკი არ შემიძლია. იმიტომაც ვწერ, რომ ჩემი თვალით დანახული სამყარო დავანახვო სხვებს, ანუ, ჩემი სამყარო მინდა რომ გავაზიარო. და რაზე ვწერ? ბევრ რამეზე, განსაკუთრებით, თანადროულობის ერთ-ერთ მძიმე სენზე _ გულგრილობაზე, დაუნდობლობაზე, თანაუგრძნობლობაზე და არარსებულ თანაგანცდაზე. აქვე, ვისარგებლებ მოცემულობით და „რომანის“, როგორც ლიტერატურული ჟანრის მნიშვნელობაზე გავამახვილებ ყურადღებას: ალბათ გამკიცხავენ და იტყვიან, ყველამ კარგად ვიცით, რასაა, რომ გვიხსნიო, მაგრამ არა. ძალიან ბევრმა არ იცის რომანის მნიშვნელობა და რატომღაც, ფიქრობენ, რომ რომანი მაინცადამაინც სიყვარულზე მოთხრობილ, მტლა-მტლუშის, ჩახუტებებისა და გაბუტვების ამბავს გულისხმობს. სულაც არაა ასე. ნატვრის თვალს, ესე იგი, "გუგლს" ჰკითხეთ და ნახავთ.
_ იაგო, რა პროფესიის ხართ?
_ პროფესიით ლიტერატურათმცოდნე ვარ. ბაკალავრის სამეცნიერო ხარისხი ფილოლოგიაში მოვიპოვე, ხოლო მაგისტრის _ შედარებით ლიტერატურაში. დოქტორანტურასაც იგივე პროფილით განვაგრძობ. მოკლედ, ვსწავლობ ლიტერატურას, თუკი შეიძლება, რომ ისწავლო ეს უკანასკნელი. ძალიან მოუხელთებელი რამეა. ვერ მოისაკლისებ. თან როგორი მერყევია. შეიძლება დღეს საოცრება დაგარქვან და პოპულარობის ზენიტში იყო, მაგრამ გაივლის დრო და... ეჰ, მოკლედ, წინასწარ ვერაფერს განსაზღვრავ და დაზუსტებითაც ვერაფერს იტყვი. ბევრი ოფლი მაღვრევინა ლიტერატურული ტექსტების კვლევამ, თუმცა, ამაზე სასიამოვნო ცოტა რამე თუა ამ ქვეყანაზე. რა ჯობია იმას, როდესაც კარგად იცნობ არა მხოლოდ მშობლიურ ლიტერატურას, მითოლოგიასა თუ კულტურას, არამედ მსოფლიო ლიტერატურას, კულტურასა და მითოლოგიას. ბიბლიაზე, უნივერსალობის ყველაზე დიდ გამოვლინებაზე ხომ არაფერს ვამბობ. სხვათაშორის, ოდესღაც, სემინარიაშიც მისწავლია _ გამომაგდეს, სამწუხაროდ, კრიტიკული აზროვნება გაქვსო, თუ რაღაც ასეთი მითხრეს და მეც წავედი, ილიას უნივერსიტეტს შევეფარე. ხო, ზუსტად ასე, სემინარიიდან ილიაში. ილიას უნივერსიტეტმა ფრთები გამაშლევინა, ყველასა და ყველაფერს უფრო მეტად კრიტიკული თვალით დავუწყე სინჯვა და არავინ იფიქროს, რომ ეს ცუდია. პირიქით, კრიტიკული აზროვნების არქონამ მოგვიყვანა აქამდე, სადაც ახლა ვართ და ზუსტადაც კრიტიკული აზროვნების ქონამ გაგვაძლებინა აქამდე.
სემინარიაში ვისწავლე-მეთქი, ამიტომაცაა, რომ ბიბლიის კარგად ფლობის პრეტენზიაც მაქვს და ყველაფერი ეს, რაც მისწავლია, ჩემს ტექსტებში გადავიტანე, ოღონდ გავფილტრე, მოქმედებასა და სიუჟეტს ზუსტად მივუსადაგე და ისე, მოხდენილად მოვათავზე საკუთარ წიგნებში. ამიტომაცაა, რომ ჩემს ტექსტებში თანამედროვე ადამიანს კულტურათშორისი და მსოფლიო ლიტერატურის კონტექსტში ვესაუბრები.
_ მკითხველს კიდევ ერთხელ შევახსენოთ, რის შესახებაა თქვენი პირველი რომანი „ტრანსმუტაცია“?
_ „ტრანსმუტაცია“ კულტურათშორის დიალოგს ამყარებს ლიტერატურის ისტორიისთვის უმნიშვნელოვანეს ტექსტებთან _ ოვიდიუსიდან დაწყებული, დანტეთი გაგრძელებული და გალაკტიონის „არტისტული ყვავილებით“ დამთავრებული. ჟიური ალბათ ტექსტის დინამიკამ მოხიბლა, თან ენობრივადაც განსხვავებულია. სწორედ ისეთი ენითაა დაწერილი, როგორიც ჩვენს თანამედროვეობას ეკადრება. ოდნავ სკრაბეზული, ოდნავ ჰიბრიდულიც და ასე შემდეგ.
ამას გარდა, ფაბულასთან დაკავშირებითაც მინდა ვთქვა ერთი-ორი სიტყვა: ამბობენ, კაფკას „გარდასახვას“ შეეთამაშაო იაგო თვალაბეიშვილი. მე კი ვიტყვი, რომ არა მხოლოდ მას. თან თამაშიცაა და თამაშიც. ეს უფრო დიალოგი იყო, ვიდრე უბრალოდ გართობა და თამაში. ერთი სიტყვით, ლიტერატურული დეტექტივის თვალი და კარგი გემოვნება სჭირდება „ტრანსმუტაციის“ წაკითხვას, წინააღმდეგ შემთხვევაში, ცარიელ ფაბულას უნდა დავჯერდეთ, უბრალოდ ამბებსა და თავგადასავლებს.
_ რამდენად მნიშვნელოვანი იყო თქვენთვის "ლიტერას" გამარჯვებულის სტატუსი, ნომინაციაში _ "2018 წლის საუკეთესო ლიტერატურული დებიუტი"?
_ პრემია „ლიტერას“, შეიძლება ითქვას, გადამწყვეტი მნიშვნელობა ჰქონდა ჩემთვის, გამომდინარე იქიდან, რომ უკვე ლამის ხელი მქონდა ჩაქნეული. ერთი წელი იყო მას შემდეგ გასული, რაც „ტრანსმუტაცია“ გამოვეცი და ჯანსაღი უკუკავშირი _ არა თუ წერილობითი, არამედ ზეპირი სახითაც არ მიმიღა. რატომღაც ვერავინ ამჩნევდა ფაბულის მიღმა დამალულ ნაღმებს, რომლებზედაც კარგი მკითხველი, ასე რომ ვთქვათ, უნდა აფეთქებულიყო. საბედნიეროდ, პრემია "ლიტერას" ჟიურის წევრებმა _ რომელთა შორის იყვნენ მაია ფანჯიკიძე, გიორგი მაისურაძე, ნიკა აგლაძე, ნონა კუპრეიშვილი და მალხაზ ხარბედია, ასე თუ ისე, შეამჩნიეს ეს დაფარული ნარატივები და დისკურსები და პრემია ლიტერას ლაურეატი გავხდი „წლის საუკეთესო ლიტერატურული დებიუტის“ ნომინაციაში. ამით დღემდე ვამაყობ, თუმცა ყველაფერი ჯერ კიდევ წინაა. ისევ ველოდები ლიტერატურის ისეთ მკვლევარს, რომელიც ჩემსავე სიცოცხლეში ჩემს ტექსტს აკადემიურ თუ არა, ესეისტური ტიპის კვლევას მაინც მიუძღვნის.
